Uniwersytet Medyczny w Moguncji
Dr Berninger jest obecnie profesorem chemii fizjologicznej w Uniwersyteckim Centrum Medycznym na Uniwersytecie w Moguncji. Stopień doktora uzyskał w roku 1996, na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monahium za pracę nad regulacją ekspresji genów dla neurotrofin zależną od aktywności. Następnie rozpoczął pracę w Laboratorium Profesora Mu-ming Poo jako stypendysta studiów post- doktoranckich na Uniwersity of California San Diego na temat szybkiego oddziaływania neurotrofin na synapsy i strefy wzrostu aksonów. Po krótkim pobycie w Karolinska Institute (Sztokholm, Szwecja) dr. Benedikt Berninger powrócił do Monahium , gdzie otrzymał posadę starszego wykładowcy na Ludwig Maximilian University, Munich. W roku 2012 został zaproszony do Johanes Gutenberg University w Moguncji. Praca jego zespołu skupia się na badaniu rozwój dorosłych neuralnych komórek macierzystych, ich integracji funkcjonalnej z istniejącą siecią neuronalną oraz bezpośredniej konwersji komórek rezydujących w mózgu w neurony.
PRELEGENCI
Tytuł: Terapia komórkami macierzystymi w ALS: Gdzie jesteśmy dzisiaj.
Krajowe Centrum Chorób Neuronów Ruchowych, Uniwersytet w Novarze
Tytuł: Strategie komórek macierzystych i produkty komórkowe w chorobach neuronów ruchowych.
Letizia Mazzini jest lekarzem neurologiem, Ddyrektorem „Tertiary ALS Center inna University of Novara” Uniwersytecie w Navara. Główne zainteresowania naukowe dotyczą badań podstawowych i klinicznych nad chorobami neuronu ruchowego motoryczno nerwowymi. Współpracowała jakobadacz w wielu wieloośrodkowych badaniach terapeutycznych w chorobie ALS. Kierownik pierwszego badania fazy 1, zatwierdzonego przez włoski Instytut Zdrowia na podstawie badańklinicznych zastosowania mezenchymalnych autologicznych komórek macierzystych w ALS i koordynatorem klinicznym badań klinicznych fazy 1 i fazy II dotyczące przeszczepu płodowychneuronalnych komórek macierzystych w ALS. Jest autorem i współ- autorem 142 publikacji w recenzowanych czasopismach międzynarodowych, jak również książek i e-booków. Otrzymała ponad 3323 cytowań, z h-index = 32 (Źródła: ISI Web of Knowledge and Scopus). Działała jako recenzent dla kilku czasopism w zakresie ALS. Obecnie jest członkinią podgrupy włoskiegoTowarzystwa Neurologicznego zajmującego się MND i naukowej rady doradczej włoskiegoStowarzyszenia ALS.
Tytuł wstępny: Podejścia chirurgiczne do ochrony neuronów ruchowych.
Przeprowadził podstawową, translacyjną i kliniczną neurologię w sześciu laboratoriach w ciągu 16lat przed uruchomieniem niezależnego laboratorium w 2001 roku. Badania doktora Boulisa ewoluowały od zainteresowania neuro-plastycznością skierowaną w stronę emocji, uczenia się i pamięci do naprawy systemu nerwowego w schorzeniach pourazowych i degeneracyjnych. Badania doktora Boulisa koncentrują się na rozwoju terapii genowych i komórkowych w chorobach neurodegeneracyjnych i funkcjonalnych układu nerwowego. Obecnie stosuje się wiele wektorów wirusowych, testowanych zarówno w hodowlach komórkowych neuronów, jak i modelach zwierzęcych ALS i rdzeniowego zaniku mięśni. Z drugiej strony laboratorium pracuje nad opracowywaniem strategii ukierunkowanych na tkanki w celu dostarczenia leków molekularnych do określonego anatomicznie miejsca. Wiele z tych wysiłków koncentruje się na dostarczaniu genów specyficznych dla neuronu motorycznego. W 2004 roku zaczął koncentrować się na rozwoju technik chirurgicznych transplantacji komórek do rdzenia kręgowego. Opracował techniki i urządzenia umożliwiające precyzyjne podanie komórek dordzeniowo i zapewnił w ten sposób wsparcie dla różnych zespołów zainteresowanych przeszczepami dordzeniowymi w Stanach Zjednoczonych i Europie.
Profesor neurologii na Wydziale Neurologii McGovern Medical School, University of Texas Medical School w Houston
W 1995 licencjat (B.A.) w Harvard University
W 2000 lekarz medycyny w Albert Einstein College of Medicine
200-2001 Lekarz internista w Beth Israel Deaconess Medical Center
2001-2003 Rezydent w Beth Israel Deaconess Medical Center
2003-2004 Kierownik administracyjny rezydentów w Beth Israel Deaconess Center
2004-2005 stypendium na badania chorób nerwowo-mięśniowych w Beth Israel Deaconess Center
Sean I. Savitz jest profesorem neurologii oraz Przewodniczącym Frank M. Yats w Neurologii, jak również kieruje Programem badań nad udarami (ang. Stroke Program) na Uniwersytecie: University of Texas Medical School w Houston.
Sekcja Neuroscience, Szkoła Nauk Biologicznych w Manchesterze
Profesor Alexei Verkhratsky, Ph.D., Członek Academia Europaea (2003), Członek German National Academy of Sciences Leopoldina (2013), członek Real Academia Nacional de Farmacia Hiszpanii (2012), członek Dana Alliance for Brain Inintiatives (2012).
Urodzony w Stanisławowie, obecnie Zachodnia Ukraina, w 1961. Ukończył Kijowski instytut Medyczny w 1983, a stopień doktora uzyskał w 1986, habilitację przeprowadził w 1993 w dziedzinie fizjologii w Instytucie Bogomoletz również w Kijowie. W latach 1989-1995 był profesorem wizytującym w Heidelbergu i Gottingen, a w latach 1995-1999 prowadził prace badawczo-naukowe w Centrum Medycyny Molekularnej Delbruck Centre. We wrześniu 1999 podjął pracę w Division Of Neuroscience w School of Biological Sciences w Manchesterze, w 2002 otrzymał tytuł profesora Neurofizjologii i pracował jako kierownik do roku 2004. W latach 2007-2010 pełnił funkcję kierownika: Head of Department of Cellular and Molecular Neurophysiology w Instytucie Medycyny Eksperymentalnej Czeskiej Akademii Nauk.
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Olsztynie, Polska
Prof. dr hab. n. med. Wojciech Maksymowicz urodził się 24 maja 1955r. we Włocławku. W 1980r. ukończył Akademię Medyczną w Warszawie, na której uzyskał także stopień naukowy doktora (1988) i doktora habilitowanego (1994). W trakcie 12 lat pracy w Klinice Neurochirurgii Akademii Medycznej w Warszawie uzyskał specjalizację I i II stopnia w zakresie neurochirurgii i neurotraumatologii – odpowiednio w latach 1983 i 1987. Dodatkowo, wiedzę neurochirurgiczną uzupełniał podczas 5-letniego Europejskiego Kursu Neurochirurgii organizowanego przez European Association of Neurosurgical Societies, który ukończył w Jerozolimie w 1992r. W 1990 roku pracował naukowo w Klinice Neurochorurgii Wessex Neurological Center Uniwersytetu w Southampton. W latach 1989–1992 sprawował funkcję sekretarza I kadencji Naczelnej Rady Lekarskiej. Od 1995 do 1997 był naczelnym redaktorem „Gazety Lekarskiej”. W 1997r. został powołany na stanowisko Ministra Resortu Zdrowia – w rządzie Jerzego Buzka – którym kierował do roku 1999. W latach 1999–2007 kierował Kliniką Neurochirurgii Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie. Na wniosek Rady Naukowej Wojskowego Instytutu Medycznego w 2006 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Wydział Biologii i Histologii komórek macierzystych, Tohoku University Graduate School of Medicine
http://www.nm-gcoe.med.tohoku.ac.jp/english/investigators/dezawa/
Profesor Mari Dezawa ukończyła Uniwersytet Medyczny Chiba w 1989 roku z tytułem lekarza medycyny. Jako lekarz rezydent przez dwa lata pracowała na oddziale chorób wewnętrznych i kardiologii Szpitala Uniwersyteckiego Chiba, gdzie otrzymała stopień doktora medycyny. Została pracownikiem naukowym Wydziału Anatomii Uniwersytetu Chiba, gdzie zajęła się opracowaniem mechanizmów regeneracji komórek nerwowych. Następnie w 2000 roku przeniosła się na Wydział Anatomii Uniwersytetu w Jokohamie jako Assistant Profesor, gdzie rozpoczęła badania nadmezenchymalnymi komórkami macierzystymi (MSC).
Http://www.gustavomoviglia.com/
Profesor i Kierownik Badań na Maimonides University, Buenos Aires. CIITT Prof. Moviglia ukończył medycynę na National University of La Plata w Argentynie (1976). Przez siedem lat pracował jako stypendysta w National Council of Scientific Research and Technology (CONICET) gdzie ukończył podyplomowe studia z zakresu biologii komórki. Obejmował stanowisko profesora na różnych uniwersytetach: University de la Plata, University Nacional de Cuyo, Wayne State University (Detroit, USA) i Morehouse University (Atlanta, USA). W latach 1993-1995 opracował szczepionkę hybrydową z komórkami B (TBH) aktywowanymi komórkami nowotworowymi. Wyniki w zakresie bezpieczeństwa i efektywności tej szczepionki zostały przedstawione w European Society of Haemherezeis (Wiedeń, 1995) i opublikowane w Transfusion Science w 1997 roku (17: 643-649). W 2000 r. przedstawił Amerykańskiemu Towarzystwu Aferezy szczepionkę z komórek dendrytycznych wzmocnioną szczepionką TBH. W 2001 roku otrzymał nagrodę lokalną za pracę nad rakiem trzustki przy użyciu szczepionki TBH w połączeniu z mieszaną hodowlą leukocytów (MLC) Cytoimplant; W 2005 r. prezentował wyniki badania klinicznego dotyczącego leczenia raka piersi za pomocą szczepionki zawierającej komórki dendrytyczne w European Society of Medical Oncology. W 2008 r. zgłosił pozytywne wyniki badań kliniczych z zastosowaniem szczepionki opartej na nowotworowych komórkach macierzystych w sytuacji wznowy w przebiegu leczenia glejaka i nie drobnokomórkowego raka płuc. W 2006 roku po raz pierwszy opisał w modelu in vitro, że mezenchymalne komórki macierzyste szpiku (BM-MSC) różnicują się w komórki neuralne pod wpływem współhodowli z autoreaktywnymi limfocytami T. W tym samym roku opublikował wyniki wstępne badania klinicznego z zastosowaniem tych komórek w terapii pacjentów z całkowitym przewlekłym uszkodzeniem rdzenia kręgowego (SCI). Zarówno publikacje dotyczące zastosowania komórek macierzystych w różnych chorobach neurodegeneracyjnych, jak i szeroko prowadzone badania u pacjentów z SCI potwierdził zasadność stosowania tej terapii. Obecnie jest dyrektorem i profesorem zwyczajnym w CIITT Uniwersytetu Maimonides (Buenos Aires, Argentyna), gdzie kieruje podyplomowym kursem dla lekarzy z zakresu terapii komórkowej.
Liczne publikacje na temat różnych patologii neurologicznych jak również rozszerzonej kazuistyki na większej liczbie SCI pacjentów potwierdziło skuteczność taj terapii. Obecnie profesor Moviglia piastuje posadę dyrektora CIITT of Maimonides University (Buenos Aires, Argentyna), jak również wykłada na podyplomowym kursie Terapii Komórkowej dla Lekarzy, na tymże uniwersytecie.
Instytut Matki i Dziecka w Warszawie, Polska
dr hab. n med., prof. IMiD neurolog dziecięcy, epileptolog
Temat prezentacji: Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania autologicznych komórek regeneracyjnych pochodzących z tkanki tłuszczowej (ADRC) u dzieci z padaczką lekooporną o podłożu autoimmunologicznym.
Aktywność zawodowa:
- Kierownik Kliniki Neurologii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie
- Członek Rady Naukowej Instytutu Matki i Dziecka,
- Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Neurologów Dziecięcych
- Zastępca Przewodniczącego Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Neurologów Dziecięcych- Członek Polskiego Towarzystwa Epileptologii
- Wykładowca Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego
Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda Polskiej Akademii Nauk
Klinika Neurochirurgii, Akademia Medyczna we Wrocławiu
Wykształcenie
H-index 13
2004 Praca doktorska: Rola kompleksu polipeptydowego bogatego w prolinę (PRP) na rozwój niedojrzałych tymocytów ludzki, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Wydział Kształcenia Podyplomowego
1989-1995 Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Wydział Lekarski
Stanford Burnham Medical Research Institute, Kalifornia
Yale, MD, PhD, FAAP
Tytuły: Profesor: Dyrektor Założyciel Centrum Komórek Macierzystych i Medycyny Regeneracyjnej. Dyrektor Założyciel Centrum Badań nad Komórkami Macierzystymi – StanfordBurnham Prebys Medical Discovery Institute (SBP).
Pochlebia mi fakt uznania mnie za jednego z „ojców” w dziedzinie badań na komórkami macierzystymi, szczególnie jeżeli mówimy o komórkach macierzystych izolowanych z tkanek somatycznych i ich wykorzystaniu w medycynie translacyjnej. Faktycznie, cofając się do 1985r byłem bardzo zaangażowany w badania i transplantację „komórek macierzystych” zarówno w zwierzęcych modelach chorób neurodegeneracyjnych, jak i w klinice do pierwszych naszych pacjentów. Mój zespół wyprowadził pierwszą linię ludzkich komórek neuralnych (NCS), które obecnie są wykorzystywane w badaniach klinicznych. Odkryliśmy że NSC mogą wbudowywać się w struktury ośrodkowego układu nerwowego, odpowiadać na sygnały z otaczającej tkanki, w zależności od jej etapu rozwoju, od regionu przeszczepu, oraz, że uraz w wieku dojrzałym czasowo odzwierciedla sygnały rozwojowe, na które mogą odpowiadać komórki macierzyste.
Neurolog i neurobiolog; Kierownik Platformy Translacyjnej Medycyny Regeneracyjnej; sekretarz Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Neurologicznego; sekretarz Zespołu Terapii Komórkowej Chorób Centralnego Układu Nerwowego i członek rady Międzynarodowego Stowarzyszenia Neuro-Regeneracji
Studia: Wydział Lekarski Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Kariera:
od 1966 r. do chwili obecnej zatrudnienie w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk (IMDiK PAN)
1986 - otrzymanie tytuł Profesor Medycyny w zespole Zakładu Neurochemii IMDiK PAN,
1996- 2000 Kierownik Samodzielnej Pracowni Neuropatologii Molekularnej IMDiK PAN
2000- 2011 Twórca i Kierownik Zakładu Neurobiologii Naprawczej IMDiK PAN
- rektor Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego,
- kierownik Katedry Fizjopatologii i Zakładu Patologii Ogólnej PUM,
- lekarz kierujący Oddziałem Transplantacji Szpiku SPSK1
- członek Komitetu Biologii Molekularnej Komórki Polskiej Akademii Nauk,
- twórca Banku Komórek Tkanek.