"Zasuszone koniczynki" (Matkom - które odeszły)

"Zasuszone koniczynki"
(Matkom - które odeszły)

Idą żółtolistnymi alejami
w jesieni życia.
To się schylają,
to patrzą w przeszłość
wyblakłym wzrokiem.
Wiatr rozwiewa ich szlak,
czujemy ich oddech -
bo są tak blisko
a jakby wciąż dalej...

Drżącymi z zimna rękami,
ściskają liście koloru miedzi,
podnoszą głosy ku niebiosom
i choć chcą krzyczeć,
to mówią szeptem gasnącym,
jak spadające z drzew liście.

A my w ostatnim pokłonie
pochylamy się nad nimi,
gestem głaszczemy,
myślą pieścimy -
te małe zwiędłe koniczynki,
tak nam potrzebne,
a niepotrzebne już nikomu.

Autor
dr hab. n. med. Marek Kulej